طراحی مدل ارزیابی اثربخشی نظام آموزش از راه دور در دانشگاه پیام نور

هدف اصلی پژوهش حاضر طراحی مدل ارزیابی اثربخشی نظام آموزش از راه دور در مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام‌نور ایران می‌باشد. این پژوهش از نوع توصیفی بوده که با روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از 45 نفر از استادان و 1129 نفر از دانشجویان دکتری تخصصی (Ph.D) بود. از میان افراد مذکور، 115 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب و به پرسش‌نامه محقق ساخته پاسخ دادند. پاسخ‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از فنون آمار توصیفی و استنباطی و به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS و Lisrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که میزان اثربخشی خدمات ارایه شده در مرکز تحصیلات تکمیلی دانشگاه پیام‌نور در شاخص حمایت‌های یاددهی-یادگیری دانشجویی با میانگین (05/3) درحد متوسط، ولی در شاخص توسعه برنامه‌درسی با میانگین (83/2) و شاخص پشتیبانی از اعضای هیأت علمی با میانگین (64/2) پایین‌تر از حد انتظار؛ یعنی در حد ضعیف بوده است.  هم‌چنین نتیجه به‌دست آمده با استفاده از تحلیل عاملی نشان‌دهنده مناسب بودن شاخص‌های برازندگی (87/0CFI=) و (06/0RMSEA=) می‌باشد. به عبارت دیگر می‌توان از این مدل به عنوان معیاری برای ارزیابی اثربخشی خدمات ارایه شده در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی مبتنی بر فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات استفاده کرد.